Medische zorg in eigen taal is letterlijk van levensbelang

Nadat de burgemeester van Menen het gebrek aan Nederlandstalige spoeddiensten aanklaagde, stelt N-VA-Kamerlid Ben Weyts bitter vast dat dit al jaren een gangbare praktijk is in de Vlaamse Rand: “Niet met mogelijke slachtoffers, zoals die burgemeester vreest, maar met reële slachtoffers.” Hij is tevreden dat nu ook uit andere landsdelen aandacht komt voor de problematiek die al jaren door opeenvolgende Franstalige ministers wordt weggelachen.

“Het is toch een fundamenteel mensenrecht om in je eigen taalgebied medische zorgen te krijgen in je eigen taal”, zegt Weyts. Hij dient daarom een wetsvoorstel in dat de kennis van de taal van het taalgebied waar iemand werkt als voorwaarde oplegt om er een medisch beroep te mogen uitoefenen. Dat leidt automatisch tot de integratie van taalcursussen in de medische opleidingen. Buitenlandse artsen en andere medische beroepen kunnen hun taalkennis bewijzen door een taaltest.

“Ook de Nationale Orde der Geneesheren stelt dat het essentieel is dat medisch personeel de taal van het taalgebied kent. In Frankrijk bestaat al zo’n regeling. Zelfs sportmonitoren moeten er bewijzen dat ze Frans kennen”, besluit Weyts.